در پرتفوی خود تنوع ایجاد کنید

آيرملوي قديم سالار 2022-01-12

0 94 4 دقایق

پرتفوی در بورس چیست؟

پرتفوی یک واژه فرانسوی به معنی سبد سهام است که با تشکیل پرتفوی می‌تواند ریسک بازار سرمایه را کاهش داد.

به گزارش جام جم آنلاین از باشگاه خبرنگاران جوان، تازه وارد ها به بورس، نیازمند آشنایی هر چه بیشتر با اصطلاحات بورسی هستند تا بتواند عملکرد بهتری در این بازار داشته باشند، یکی از واژه‌های پرکاربرد در بورس «پرتفوی» است.

پرتفوی یک واژه فرانسوی است که (به فرانسوی: Portfolio) نامیده می شود. معنی ساده واژه پرتفوی، سبد سرمایه‌گذاری است.

سبد سهام از ترکیب دارایی‌های سرمایه‌گذاری شده توسط یک سرمایه‌گذار است.

پورتفولیو یا پرتفوی در لغت به معنای کیف دستی بوده که در گذشته یک سرمایه‌گذار، مجموعه‌ای از اسناد و مدارک خود را در آن حمل می‌کرد، در واقع سرمایه‌گذارانی که سهام شرکت‌های بورسی را در اختیار داشتند هر روز به بازار بورس سر می‌زدند تا ببینند سرمایه آن‌ها در چه وضعیتی قرار دارد.

در اصطلاح مالی نیز به کنار هم قرار گرفتن ترکیبی از دارایی‌های مختلف مالی اعم از املاک و مستغلات، سهام شرکت‌ها، اوراق با درآمد ثابت و سپرده‌های بانکی باهدف تنوع‌بخشی و کاهش ریسک سرمایه‌گذاری را پرتفوی یا سبد سرمایه گذاری می‌گویند.

با افزایش تعداد سهام در سبد سرمایه گذاری، ریسک مجموعه کاهش می‌یابد.

فرض کنید شما سهامدار دو شرکت تولید کننده دارو و پتروشیمی هستید؛ در صورتی که تقاضا برای دارو افزایش پیدا کند امکان دارد صادرات محصولات پتروشیمی کاهش داشته باشد.

بازده سرمایه گذاری در پرتفوی، معادل بازده متوسط آن پرتفوی خواهد بود، اما ریسک پرتفوی در غالب موارد کمتر از متوسط ریسک سهام داخل سبد است. میزان آن بستگی به تاثیر متقابل اتفاقات بر سهام داخل سبد دارد.

اگر سهام موجود در سبد متعلق به شرکت‌هایی باشد، که کالا‌ها یا خدمات آن‌ها جانشین یکدیگر هستند، ریسک تا حدود زیادی کاهش می‌یابد زیرا در صورت بروز هر گونه عامل ریسک زا و کاهش بازده یکی از سهام، تقاضا برای کالاهای جانشین افزایش یافته، بازده اضافی حاصل از آن بازده از دست رفته شرکت اول را جبران می‌کند.

سود یک سهم می‌تواند ضرر سهام دیگر را جبران کند. یک ضرب‌المثل معروف می‌گوید: «همه تخم‌مرغ‌ها را در یک سبد نگذارید.»

ارزش پرتفوی

به ارزش مالی و نقدی پرتفوی هر شخص حقیقی یا حقوقی، ارزش پرتفوی گویند. برای قیمت‌گذاری شرکت‌های سرمایه‌گذاری پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار، مهم‌ترین عامل، ارزش پرتفوی این شرکت‌ها است.

فرض کنید سبد سهام خود را فقط از یک صنعت خاص تشکیل داده‌اید. در صورت رکود در آن صنعت، در تمامی سهام موجود در پرتفوی خود دچار ضرر خواهید شد، بنابر این توصیه می‌شود حتماً تنوع را رعایت کنید و سبد معاملاتی خود را از سهام شرکت‌های مختلف پر کنید. البته توجه داشته باشید آن‌قدر تنوع سهام را زیاد نکنید تا بعد در مدیریت پرتفوی با مشکل مواجه شوید.

در زمان تشکیل پرتفوی ابتدا صنایع پربازده را شناسایی کنید. سپس از میان آن صنایع پرتفوی خود را ایجاد کنید.

بدون مطالعه شرکت‌ها و انتخاب سهام‌های مختلف و تصادفی نیز ممکن است ضرر کنید. پس لازم است با تشخیص صنایع مطلوب جلوی ضرر را بگیرید. با این کار تا حدودی می‌توانید ریسک سرمایه‌گذاری در بورس را کاهش دهید.

چرا باید زنجیره‌های عرضه متعدد ایجاد کنید؟

نویسندگان: Dave Philips، Phil Coghlan مترجم: مریم رضایی منبع: Strategy + Business پیچیده‌تر شدن تقاضای مشتریان و رواج نیازهای خاص آنها در برخی اقلام خاص که ساخت کالا باید متناسب با این نیازها باشد، باعث شده است تعداد محصولاتی که در بازار هستند تقریبا در هر صنعتی به سرعت بالا ‌رود. این پیچیدگی همچنان ادامه خواهد داشت و تولیدکنندگان مجبورند خود را با آن سازگار کنند. تا به حال، واکنش بسیاری از شرکت‌های تولیدکننده به این واقعیت به این صورت بوده که تعداد کل محصولات خود را کاهش داده‌اند تا بیشتر روی محصولاتی سرمایه‌گذاری‌ کنند که سوددهی بیشتری دارند.

تا به حال، واکنش بسیاری از شرکت‌های تولیدکننده به این واقعیت به این صورت بوده که تعداد کل محصولات خود را کاهش داده‌اند تا بیشتر روی محصولاتی سرمایه‌گذاری‌ کنند که سوددهی بیشتری دارند. اما اگرچه این رویکرد فواید خود را دارد، در نهایت با حقیقتی غیرقابل اجتناب مواجه می‌شود: تنوع فزاینده سلیقه مشتریان آگاه، اکنون به واقعیت زندگی تجاری تبدیل شده است.

اما نباید تولیدکنندگان را از این امر ترساند. سازگار شدن با سلایق پیچیده و بی‌شمار مشتریان، آن‌قدر که به نظر می‌رسد سخت نیست. راهکار این موضوع ایجاد زنجیره‌های عرضه متنوع است. یعنی شرکت‌ها به جای اینکه یک زنجیره عرضه داشته باشند که پاسخگوی کلیه نیازهای آنها باشد، می‌توانند چندین زنجیره عرضه طراحی کنند که در کنار هم و بر اساس بازارها، مصرف‌کنندگان، محصولات یا فصل‌های مختلف، در خدمت بخش‌های مختلف باشند.

یک شرکت نوشابه‌سازی که با آن کار می‌کردیم، پرتفوی محصولات بسیار پیچیده‌ای داشت و روش‌های فروش محصولات آن متنوع بود. به هر حال، سهم کوچکی از محصولات این شرکت، حجم فروش گسترده و ثابتی را به خود اختصاص داد. بنابراین، ما یک زنجیره عرضه کارآمد طراحی کردیم تا این بخش ثابت را دربرگیرد و زنجیره عرضه واکنشی‌تری هم ارائه کردیم تا تقاضاهایی را که کمتر قابل پیش‌بینی هستند پوشش دهد. این دو زنجیره عرضه پشت سر هم کار می‌کردند، اما تداخلی با هم نداشتند.

هدف اولیه زنجیره کارآمد کاهش هزینه‌ها بود، اما در ضمن کاربرد دیگری هم در راستای کاهش انتشار دی‌اکسید‌کربن داشت. سیستم جدید با شکل‌دهی بهتر سفارش‌ها و هماهنگ‌سازی آن با تولید و پخش، این امکان را به وجود آورده بود که محصولات بیشتری به‌طور مستقیم از کارخانه به دست مشتری برسد.

داشتن چند زنجیره عرضه می‌تواند سطوح خدمات را نیز سازگار کند. زنجیره عرضه کارآمد سطح خدمات مورد انتظار را در پایین‌ترین هزینه‌ ممکن حفظ می‌کند، درحالی‌که هدف زنجیره عرضه واکنشی برعکس آن است؛ یعنی خدمات به مشتری را با قیمتی بالاتر (که البته همچنان قابل قبول است) افزایش می‌دهد. این زنجیره عرضه که به بالا و پایین رفتن تقاضای غیرقابل پیش‌بینی حساس است، از محبوس شدن مسدود شدن مسیر کالا در زنجیره عرضه جلوگیری می‌کند و قبل از اینکه محصولی جذابیت خود را برای مشتری از دست بدهد، آن را به قفسه فروشگاه‌ها می‌آورد.

همچنین ما با یک شرکت بزرگ تولیدکننده پوشاک همکاری کردیم که به سه زنجیره عرضه نیاز داشت: یکی برای کالاهای اصلی که تقاضا برای آن همیشه وجود داشت، یکی برای مدهای فصلی که چهار بار در سال به‌روزرسانی می‌شد و یکی برای آخرین مدهای روز. زمان انجام سفارش، موجودی کالا و برنامه‌ریزی کسب‌وکار در هر یک از این زنجیره‌ها متفاوت است. آن دسته از پوشاک اصلی که تقاضا برای آنها همیشه وجود دارد (مثل تی‌شرت و جوراب)، ارزان‌تر و با سرعت کمتری ارسال می‌شدند، درحالی‌که لباس‌های مد روز، به سرعت و با بالاترین قیمت و تا وقتی تقاضا در اوج خود قرار داشت، به فروشگاه انتقال می‌یافت.

هر چقدر فاصله بین تولید و فروش برای پوشاک فصلی و مد روز کوتاه‌تر بود، هزینه انبارداری و بازتوزیع آنها کاهش می‌یافت. نتیجه این کار استثنایی بود: این شرکت توانست، سرمایه در گردش خود را حدود ۳۰ درصد کاهش داده و همزمان حاشیه سود ناخالص خود را تقریبا ۶ درصد افزایش دهد.

ایجاد پرتفوی زنجیره عرضه می‌تواند توسعه محصول را نیز تقویت کند. یعنی اگر شرکتی منتظر ظرفیت خالی در زنجیره عرضه خود نماند، می‌تواند به گرایش‌های نوظهور واکنش سریع نشان دهد.

داشتن زنجیره‌های عرضه متعدد به شیوه‌های مختلف به تولیدکنندگان کمک می‌کند. این زنجیره‌ها نه تنها چشم‌انداز مناسبی از بازار را به آنها نشان می‌دهند که در آن نیازهای توسعه محصول، مشتری و بازار همگی با هم در نظر گرفته می‌شود، بلکه روابط داخلی یک شرکت را نیز تقویت می‌کنند.

هدف این زنجیره‌های عرضه تمرکز بر افزایش کارآیی و کاهش پیچیدگی سیستم موجود است. اما محدود کردن تعداد محصولات، زمانی که مشتری خواهان تنوع بیشتر است، منجر به بروز مشکلاتی در فروش و بازاریابی می‌شود. زنجیره‌های عرضه متعدد می‌توانند، این رابطه گاه ناسازگار را به رابطه‌ای پربارتر تغییر دهند.

استراتژی زنجیره عرضه متمایز، دیدگاهی کل‌نگرانه را اتخاذ می‌کند که می‌تواند فرصت‌های تازه را برای شرکت‌ها ایجاد کند تا آنها روش‌هایی را برای کارآمد بودن و عرضه بیشتر به مصرف‌کننده پیدا

برای این منظور، اقدامات میانجیگرایانه‌ای باید صورت بگیرد. اتخاذ استراتژی زنجیره‌های عرضه متعدد، کار آسانی نیست و هر شرکتی که این استراتژی را در نظر می‌گیرد، باید زمانی را صرف تقویت قابلیت‌های درونی خود کند و استراتژی مدیریت تغییر محتاطانه‌ای را سازماندهی کند. به عنوان مثال، سیستم‌های IT نیازمند تغییر هستند.

اما بزرگ‌ترین تحول احتمالا، تحول روانی است. حرکت از ذهنیت فردی به سوی همکاری میان-کارکردی، یک‌شبه اتفاق نمی‌افتد. جذب چنین تغییراتی به زمان احتیاج دارد، اما تنها چیزی که به ما نشان می‌دهد این است که انجام یک کار به شیوه‌های مختلف، بسیار آسان‌تر از انجام آن به یک شیوه است.

معرفی سبد سهام یا پرتفوی

ساعد نیوز: معامله گران در بازار سرمایه در مقابل سرمایه‌گذاری که انجام می‌دهند (ریسک) باید بازدهی را از بازار کسب کنند (ریوارد). درواقع میزان سرمایه‌گذاری صورت گرفته توسط هر سرمایه‌گذار، وابسته به مقادیر بازده و ریسک است. اگر دوشرکت را در نظر بگیرید که یک محصول یکسان را تولید می‌کنند

معامله گران در بازار سرمایه در مقابل سرمایه گذاری که انجام می دهند (ریسک) باید بازدهی را از بازار کسب کنند (ریوارد). درواقع میزان سرمایه گذاری صورت گرفته توسط هر سرمایه گذار، وابسته به مقادیر بازده و ریسک است. اگر دوشرکت را در نظر بگیرید که یک محصول یکسان را تولید می کنند و در مقاطعی شرکت اول دچار بحران می شود و شرکت دوم در حال بازدهی بیشتری ناشی از تولید بیشتر و کسب سهم بیشتری از بازار می باشد و یا برعکس این قضیه اتفاق بیفتد. فرض کنید که یک سرمایه گذار قصد خرید سهام یکی از این دوشرکت را دارد لذا برای این خریدار دو حالت وجود دارد:

حالت اول اینکه اقدام به خرید سهام فقط یکی از شرکت ها کند حالت دوم این است که بخشی از سرمایه خود را به خرید سهام شرکت اول و بخشی دیگر را به شرکت دوم اختصاص دهد. در حالت اول ممکن است که سرمایه گذار بازده قابل توجهی (با توجه به افزایش ارزش سهم شرکت) به دست آورد، ولی از طرفی ممکن است که شرکت دیگر اقدام به اصلاح سازوکار داخلی خود کند تا بتواند در رقابت با شرکت مقابل پیروز شود و درنتیجه شرکت اول دچار کاهش شدید قیمت سهام شود.

اما در حالت دوم به دلیل اینکه سرمایه گذار در تخصیص سرمایه های خود به شرکت برتر، به صورت یکجا و کامل عمل نکرده و پیش بینی رشد شرکت رقیب را در نظر گرفته است، اقدام به کاهش ریسک سرمایه گذاری خودکرده است. درواقع سرمایه گذار با خرید بخشی از سهام دو شرکت اقدام به تشکیل پرتفوی سبد سهام (portfolio) کرده است. معنی ساده واژه پرتفوی، سبد سرمایه گذاری به طور عام و سبد سهام از ترکیب دارایی های سرمایه گذاری شده توسط یک سرمایه گذار است.

پمعنای پرتفوی در بورس چیست؟

وقتی شما در بازار بورس و در سهام مختلف سرمایه گذاری می کنید، در واقع یک پرتفوی بورسی برای خود ایجاد کرده اید که در آن سهام چندین شرکت مختلف قرار دارد. وقتی هم در مورد مدیریت ریسک و خرید سبد سهام در بورس صحبت میشود دقیقا منظور همین است که از خرید تک سهم و سرمایه گذاری تمام پول خود در یک سهم خودداری کنید و به جای آن کل سرمایه خود را به سه، چهار یا پنج بخش تقسیم کنید و هر قسمت را در یک شرکت سرمایه گذاری کنید. در تشکیل پرتفو شما باید از دانش تحلیلی شامل تحلیل بنیادی سهام و همینطور تحلیل تکنیکال آن آگاهی داشته باشید. به علاوه وقتی می خواهید هر بخش از سرمایه خود را به یک شرکت اختصاص دهید برای اینکه اصول متنوع سازی را رعایت کنید لازم است شرکتهایی را که انتخاب میکنید در چند صنعت مختلف بورسی باشند. همینطور میتوانید بخشی از سهام خود را به شرکتهای بزرگ بازار و بخشی دیگر را به شرکتهای کوچک و پرنوسان اختصاص دهید.

مفهوم پرتفوی بهینه سهام و مرز کارایی چیست؟

مفهوم پرتفوی بهینه سهام از شاخه های نظریه پرتفوی مدرن است. این نظریه فرض می کند که سرمایه گذاران در حالی دیوانه وار به دنبال حداقل کردن ریسک خود هستند که برای بیشترین بازده ممکن هم تلاش می کنند. مبنای این نظریه آن است که سرمایه گذاران به شکل عقلایی عمل خواهند کرد و همیشه تصمیماتی می گیرند که ضمن پذیریش مقدار قابل قبولی ریسک، بازده سرمایه گذاری آن ها را بیشینه می کند.

هری مارکویتز در سال ۱۹۵۲ مفهوم پرتفوی بهینه را مطرح کرد و به ما نشان داد که این امکان وجود دارد تا در عین واحد هزاران پرتفوی مختلف با سطوح متفاوت ریسک و بازده تشکیل داد. این به عهده سرمایه گذار است که تصمیم بگیرد چه مقدار ریسک را می تواند تحمل کند و در قبال آن میزان ریسک پرتفوی خود را به گونه ای متنوع سازی کند که بیشترین بازده ممکن را به دست آورد. اینجاست که مفاهیمی چون متنوع سازی و تخصیص دارایی ها اهمیت ویژه ای پیدا می کنند.

پرتفوی هیچ گاه تک سهم نباشید

فرض کنید سبد سهام خود را فقط از یک صنعت خاص تشکیل داده اید. در صورت رکود در آن صنعت، در تمامی سهام موجود در پرتفوی خود دچار ضرر خواهید شد؛ بنابراین توصیه می شود حتماً تنوع را رعایت کنید و سبد معاملاتی خود را از سهام شرکت های مختلف پرکنید. البته توجه داشته باشید آن قدر تنوع سهام را زیاد نکنید تا بعد در مدیریت پرتفوی با مشکل مواجه شوید.

برای تشکیل پرتفوی باید به چه نکاتی توجه کرد؟

قبل از تشکیل پرتفو باید بررسی کنید چه انگیزه هایی باعث میشود تا در دارایی های مالی گوناگون سرمایه گذاری کنید. اساسا ما به طور خودآگاه یا اغلب ناخودآگاه بر اساس سه مولفه انواع مختلف دارایی ها را در پرتفوی خود قرار میدهیم:

میزان پذیرش و تحمل ریسک
افق زمانی سرمایه گذاری
هدف از سرمایه گذاری

مثلا فرد ریسک پذیر بخش اصلی پرتفو خود را به سهام تخصیص میدهد یا فردی که به زودی به سرمایه اش برای خرید خانه نیاز دارد، ترجیح میدهد که ریسک کمتری کند و در دارایی کم نوسانی مثل اوراق با درآمد ثابت یا سپرده های بانکی سرمایه گذاری کند و در نهایت فردی که هدفش به دست آوردن یک جریان درآمدی ثابت است تا با آن بخشی از مخارج خود را پرداخت کند به سراغ صندوق های سرمایه گذاری با درآمد ثابت می رود و فردی که هدفش اندوخته کافی برای دوران بازنشستگی است به سراغ صندوقهای سرمایه گذاری در سهام میرود.

بنابراین با توجه به این سه مولفه بایستی ابتدا ببنید حاضرید چقدر ریسک کنید، همینطور تا چه مدت به سرمایه در پرتفوی خود تنوع ایجاد کنید ی خود احتیاج ندارید و در نهایت هدف خود را از تشکیل پرتفو مشخص کنید. وقتی این سه مورد مشخص میشود، شما به سادگی میتوانید پرتفویی تشکیل دهید که هم نوسانات آن متناسب با سطح پذیرش ریسک شما باشد و هم بالاترین بازدهی را متناسب با افق و اهداف سرمایه گذاری شما ارائه کند.

پرتفوی لحظه ای چیست و تفاوت پرتفوی و پرتفوی لحظه ای در چیست؟

پرتفوی لحظه ای یکی از گزینه های موجود در سامانه های معاملاتی آنلاین است و بسیاری از سرمایه گذاران تازه کار که وارد سامانه های آنلاین کارگزاری میشوند، با این سوال روبرو میشوند که پرتفوی لحظه ای چیست و چه تفاوتی با سبد پرتفوی یا پرتفوی سپرده گذاری دارد؟ در سامانه معاملاتی کارگزاری و در قسمت پرتفوی 2 نوع پرتفوی وجود دارد:

پرتفوی سپرده گذاری یا سبد پرتفوی : دارایی واقعی شما نزد کارگزار را به شما نشان میدهد. پرتفوی لحظه ای : وضعیت سود/زیان دارایی های تحت مدیریت شما را به نمایش می گذارد. در پرتفو لحظه ای تعداد دقیق سهامی را که در مدیریت شماست و مالک آن هستید نمایش داده میشود. مبنای پورتفوی لحظه ای معاملات آنلاین کاربر است. بدین ترتیب کلیه معاملاتی که از طریق سامانه های آنلاین کارگزاری ها انجام شوند، در لحظه و به صورت خودکار به پورتفوی لحظه ای اضافه می شوند. در صورتیکه تعداد دارایی شما درست نیست، می توانید معاملات خود را در این قسمت به صورت دستی ویرایش کنید.

پرتفوی در بورس چیست؟

پرتفوی یک واژه فرانسوی به معنی سبد سهام است که با تشکیل پرتفوی می‌تواند ریسک بازار سرمایه را کاهش داد.

پرتفوی در بورس چیست؟

به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ، تازه وارد ها به بورس، نیازمند آشنایی هر چه بیشتر با اصطلاحات بورسی هستند تا بتواند عملکرد بهتری در این بازار داشته باشند، یکی از واژه‌های پرکاربرد در بورس «پرتفوی» است.
پرتفوی یک واژه فرانسوی است که (به فرانسوی: Portfolio) نامیده می شود. معنی ساده واژه پرتفوی، سبد سرمایه‌گذاری است.
سبد سهام از ترکیب دارایی‌های سرمایه‌گذاری شده توسط یک سرمایه‌گذار است.
پورتفولیو یا پرتفوی در لغت به معنای کیف دستی بوده که در گذشته یک سرمایه‌گذار، مجموعه‌ای از اسناد و مدارک خود را در آن حمل می‌کرد، در واقع سرمایه‌گذارانی که سهام شرکت‌های بورسی را در اختیار داشتند هر روز به بازار بورس سر می‌زدند تا ببینند سرمایه آن‌ها در چه وضعیتی قرار دارد.
در اصطلاح مالی نیز به کنار هم قرار گرفتن ترکیبی از دارایی‌های مختلف مالی اعم از املاک و مستغلات، سهام شرکت‌ها، اوراق با درآمد ثابت و سپرده‌های بانکی باهدف تنوع‌بخشی و کاهش ریسک سرمایه‌گذاری را پرتفوی یا سبد سرمایه گذاری می‌گویند.
با افزایش تعداد سهام در سبد سرمایه گذاری، ریسک مجموعه کاهش می‌یابد.
فرض کنید شما سهام دار دو شرکت تولید در پرتفوی خود تنوع ایجاد کنید کننده دارو و پتروشیمی هستید؛ در صورتی که تقاضا برای دارو افزایش پیدا کند امکان دارد صادرات محصولات پتروشیمی کاهش داشته باشد.
بازده سرمایه گذاری در پرتفوی، معادل بازده متوسط آن پرتفوی خواهد بود، اما ریسک پرتفوی در غالب موارد کمتر از متوسط ریسک سهام داخل سبد است. میزان آن بستگی به تاثیر متقابل اتفاقات بر سهام داخل سبد دارد.

اگر سهام موجود در سبد متعلق به شرکت‌هایی باشد، که کالا‌ها یا خدمات آن‌ها جانشین یکدیگر هستند، ریسک تا حدود زیادی کاهش می‌یابد. زیرا در صورت بروز هر گونه عامل ریسک زا و کاهش بازده یکی از سهام، تقاضا برای کالاهای جانشین افزایش یافته، بازده اضافی حاصل از آن بازده از دست رفته شرکت اول را جبران می‌کند.

سود یک سهم می‌تواند ضرر سهام دیگر را جبران کند. یک ضرب‌المثل معروف می‌گوید: «همه تخم‌مرغ‌ها را در یک سبد نگذارید.»

ارزش پرتفوی
به ارزش مالی و نقدی پرتفوی هر شخص حقیقی یا حقوقی، ارزش پرتفوی گویند. برای قیمت‌گذاری شرکت‌های سرمایه‌گذاری پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار، مهم‌ترین عامل، ارزش پرتفوی این شرکت‌ها است.
فرض کنید سبد سهام خود را فقط از یک صنعت خاص تشکیل داده‌اید. در صورت رکود در آن صنعت، در تمامی سهام موجود در پرتفوی خود دچار ضرر خواهید شد، بنابر این توصیه می‌شود حتماً تنوع را رعایت کنید و سبد معاملاتی خود را از سهام شرکت‌های مختلف پر کنید. البته توجه داشته باشید آن‌قدر تنوع سهام را زیاد نکنید تا بعد در مدیریت پرتفوی با مشکل مواجه شوید.
در زمان تشکیل پرتفوی ابتدا صنایع پربازده را شناسایی کنید. سپس از میان آن صنایع پرتفوی خود را ایجاد کنید.
بدون مطالعه شرکت‌ها و انتخاب سهام‌های مختلف و تصادفی نیز ممکن است ضرر کنید. پس لازم است با تشخیص صنایع مطلوب جلوی ضرر را بگیرید. با این کار تا حدودی می‌توانید ریسک سرمایه‌گذاری در بورس را کاهش دهید.

انگیزه ناچیز شرکت‌های خصوصی برای ایجاد تنوع در محصولات صنعت بیمه

رقابتی شدن فضای کسب و کار بیمه‌ای در ایران، به عنوان یک تغییر دربستر فرهنگی و اقتصادی کشور، دارای مزیت‌ها و مشکلاتی برای صنعت بیمه است.

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از چابک آنلاین، یکی از اهداف اصلی تاسیس شرکت های خصوصی بیمه ای ، تنوع بخشی به محصولات بیمه ای بوده که بانگاهی به سیر تکامل این شرکت ها، فعالیت خاصی دراین زمینه دیده نمی شود وشرکت های نوپا همچنان دنباله روی شرکت های قدیمی تراز خود هستند.

از اولین شرکت بیمه خصوصی در ایران که در سال 1329 تاسیس شد تا اکنون که بعد از فراز و نشیب های بسیاری که این صنعت با آن رو به رو بوده واز سال 1381 که مجوز تاسیس شرکت های بیمه ای خصوصی صادر شده تا امروزکه تعداد شرکت های بیمه ای در ایران به حدود 30 شرکت رسیده تغییر قابل توجهی در چیدمان پرتفوی شرکت ها دیده نمی شود.

هدف اصلی ازتاسیس شرکت های بیمه ای خصوصی،توسعه صنعت بیمه و ایجاد تنوع در ترکیب پرتفوی شرکت های بیمه ای بوده هر چند که به نظرمی رسدبا گذشت این همه سال،دستیابی به اصول مهم این هدف سخت تر شده وکیک پرتفوی صنعت بیمه هم از لحاظ تنوع و تعداد، چندان متنوع نشده است.

نظریه ای جالب وجود دارد که اگرتنها آن 4 شرکت قدیمی بیمه ای یعنی (ایران، البرز،آسیا،دانا) با فرض رشد سالیانه ای که درحدود 20 درصد داشتند،باقی می ماندند و سالیانه 20 درصد رشد می کردند، اوضاع صنعت بیمه خیلی بهتر از اکنون بودکه در حدود 30 شرکت بیمه ای وجود دارد.!

زیرا تعداد اندکی از شرکت های بیمه ای خصوصی برای اثبات موجودیت خود، به دست آوردن سهم بازار و رقابت با برندهای معروف در صنعت، آسان ترین راه با بازده کوتاه مدت وسریع مانند انواع نرخ شکنی ها را برمی گزینند.

درمقابل هم شرکت های بیمه ای بزرگ با اتکاء به قدرت و پشتوانه مالی، برای حفظ سهم بازارخود گهگاه، به اقدامات غیر فنی روی می آورند.!

هرچند به نظرمی رسد که شرکت های بیمه ای خصوصی بتوانند با اهرم خلاقیت و چالاکی،گوی سبقت را در ارایه خدمات با کیفیت به بازاراز سایرین بربایند، اما در عمل به دلیل اینکه برخی از مدیران ارشد این شرکت ها، بازنشسته های شرکت های دولتی هستند،آن خلاقیت و جسارت و نوآوری مورد انتظار بدست نمی آید.

عبدالرسول عطایی مدیرعامل سابق شرکت بیمه حافظ گفته که باتوجه به سیاست های شورایعالی بیمه درتخصصی کردن شرکت های بیمه ای، تعدادی از شرکت های بیمه ای به سمت تخصصی شدن پیش می روند.

وی ادامه داد: اما توقع و انتظار از شرکت های خصوصی این بود که با ارائه خدمات و بیمه نامه های جدید رونق بیشتری به بازار بیمه بدهند اما این امر محقق نشد.

مدیرعامل سابق شرکت بیمه حافظ بیان کرد: کیک پرتفوی کشوربا بیمه نامه های ثالث، تکمیل درمان و عمر پیش می رود و وضعیت به گونه ای شده که هیچ شرکت بیمه ای، ریسک جدیدی را قبول نمی کند.

عطائی اظهارکرد: در زمان مدیریت من در شرکت های قبلی دو،سه بیمه نامه جدید طراحی شد و همچنین بیمه البرز، بیمه نامه سرطان را طراحی کرد، اما متاسفانه در نهایت با موفقیت خیلی خوبی روبه رو نشدند و فروش خوبی نداشتند.

مدیرعامل سابق شرکت بیمه حافظ عنوان کرد: مشکل اصلی شرکت های بیمه ای، در بخش مطالبات در پرتفوی خود تنوع ایجاد کنید سهامداران است گاهی مشتریان خاصی هستند که از طریق سهامداران معرفی شده اند ویا حق بیمه پرداخت نکرده اند یا خود شرکت بیمه حق بیمه از آنها دریافت نکرده است .

عطائی گفت: بیمه مرکزی و شرکت های بیمه باید یک تحول و همفکری بایکدیگر داشته باشند ویکسری بیمه نامه جدید طراحی کنند و بازارهای جدید ایجاد کنند تا در آینده تنوع در پرتفوایجاد شود و ضریب نفوذ بیمه بالا رود.

وی افزود: بیمه اعتماد است ودراصل اعتماد فروخته می شود و در پرتفوی خود تنوع ایجاد کنید بیمه گزار تنها یک کاغذ می خرد و تمام شرکت های بیمه ای و نهاد ناظرباید هرتلاشی که می توانند انجام دهند تا این اعتماد ایجاد شود و باقی بماند.

تردیدی نیست که، نقش نهاد ناظر در کنترل وضعیت موجود به مراتب مهم بوده و می توان با کنترل درست و به موقع جلوی خیلی از این مشکلات ایستاد.

گاهی یک شرکت کوچک بیمه ای با سرمایه اندک، پروژه چند هزارمیلیاردی را برمی دارد و وقتی وارد این پروژه می شود صد درصد زیان می دهد.

نهاد ناظر می تواند با رتبه بندی شرکت ها، آن ها را در برداشتن پروژه ها هدایت کند.

عده ای معتقدند که توجه نهاد ناظر بیشتر بر شرکت های بیمه ای قدیمی تر بوده وشرکت های کوچک را تا حدودی فراموش کرده که اشکال کار هم درهمین جا است.

این احتمال وجود دارد که برخی از شرکت های کوچک درمسیرهای غیر فنی حرکت کنند و زمانی نهاد ناظر به فکر کنترل و نظارت این شرکت هابیافتد که سررشته کار از دست خارج شده باشد.

به نظر می رسد با وجود همه این شرایط، ارتقای کیفیت خدمات بیمه، تنوع محصولات و افزایش ضریب نفوذ بیمه که مورد انتظار بود، همچنان تحقق نیافته وحق بیمه تولیدی موجود بین شرکت ها به فراخور تقسیم نشده است.

از آن گذشته، انتظاراتی که ازیک صنعت با فضای رقابتی انتظار می رفت به وجود نیامده وعمده اتکای صنعت بیمه همچنان به بیمه نامه های شخص ثالث و بیمه نامه تکمیل درمان است.

در پرتفوی خود تنوع ایجاد کنید